"Zgorzkniały dzień"
Spacerują ulicami miast
przez lat tysiące
już tak bardzo zawiedzeni,
że świat miał wyglądać
przecież
zupełnie odwrotnie.
Nie bojąc się odrzucenia
i policzków też czasem bladych,
tak dziwnie patrząc
z niedowierzaniem
na schematy te nieludzkie,
choć przez ludzi wybieranych.
Ale jak to ?
Jak to możliwe ?
Że kolor oczu inny ma
niż w umysłach obrazy te niewinne.
Jak to się dzieje,
przecież tak być nie może,
że inny kolor narzuca
sercom trwogę ?
Przestańcie spacerować,
to życie to jawa nie sen jest
dostojny,
życie też schematom miłością pawa
i tak często rozpoczyna przez to wojny.
~Kate Moore
Ten wiersz jest tak bardzo perfekcyjny, że aż trudno jest mi to wszystko opisać. Kate- bardzo dobra robota, to bardzo mnie dotknęło. Widzę mnóstwo przeróżnych aluzji, które sprawdzają się w minionych wydarzeniach historycznych. Bardzo ładnie !
OdpowiedzUsuńBardzo podoba mi się kompozycja i użycie wszystkich tych metafor w tym wierszu,a do tego również to, że jest on taki tajemniczy i niedomówiony ;)
OdpowiedzUsuńŚliczny jest ten wiersz, Kate ! Taki w sam raz na jesienny deszczowy wieczór. Lubię to! <3
OdpowiedzUsuńPodoba mi się teb nietypowy gif na początku, bo w zasadzie idealnie obrazuje to, co chciałaś przekazać :)
OdpowiedzUsuńOstatnie dwa akapity naprawdę do mnie trafiły. Mądry przekaz i bogate słownictwo, czyli coś co uwielbiam !!!!
OdpowiedzUsuń"Ale jak to ?
OdpowiedzUsuńJak to możliwe ?
Że kolor oczu inny ma
niż w umysłach obrazy te niewinne.
Jak to się dzieje,
przecież tak być nie może,
że inny kolor narzuca
sercom trwogę ?"
Kate, postawiłaś sobie bardzo wysoko poprzeczkę. Ten wiersz jest świetny :))