107. "Zastój"

 

 

"Zastój"

Nauczyłam się oddychać słodkim tlenem

Pokazałeś mi, jak to robić

Teraz tamte lekcje stały się wspomnieniem

Teraz nie mogę się bez tego obyć

Pokazałeś mi jak gwiazdy, na nieba powierzchni

Błyszczą każdej nocy, niczym szkiełka drobne.

Pozwoliłeś się wsłuchać w ptaków piękne pieśni,

Pokazałeś mi cechy tego świata dobre

Teraz już nic nie słyszę

Teraz już nic nie czuję

Na wietrze się kołyszę

Chwile swoje marnuję

Że nie mogę- mówi mi serce-

Istnieć tak bez ciebie

I teraz w jednym miejscu

Tkwię jak roślina w glebie

~Victoria Blanc

Krótko od autorki:

Witam w ten wtorkowy wieczór!

Wiem, że animacja dodana na wstępie wpisu może do niego zbytnio nie pasować, no ale cóż, nie zawsze da się zobrazować dany wiersz.

Poza tym, deszcz dobrze pasuje do melancholijnych utworów, więc czemu by nie?

Pozdrawiam i życzę Czytelnikom udanego dnia!