"Była jak rosa"
Jak wonny kwiat się piętrzyłazapachem słońca przenikała serdecznie
patrzeć można jak oddycha nim się dzień skończy
można było wiecznie,
w jej płucach się pęcherzyki nutek przeplatały,
wirowały cicho w kruchych przestrzeniach
przeplatały się nieco bardziej ni mniej
z innymi zjawiskami
głosem wydawała lato, wiosnę i zimę
z jesiennym chłodem pogodziła.
Jej serce grało na akordeonie,
dobrocią ciepłych bursztynów przesłaniała
goliznę nocy niemiłosierną.
Była kochana przez kogoś na pewno,
ktoś musiał taką duszę pokochać wielce,
lecz może wśród serc tych młodszych,
żadne prócz tych kilku nie rozumiało naprędce.
Kate- napisałaś naprawdę bardzo dobry pod względem konstrukcyjnym wiersz. Nie stosowałaś w nim na siłę rymów, zrobiłaś wiersz biały, by podkreślić tę abstrakcję adekwatną do słów, które w nim zawarłaś. I tytuł również jest bardzo ciekawy-taki delikatny i subtelny.. :-)
OdpowiedzUsuńJestem bardzo ciekawa kto był twoją inspiracją do napisania tego wiersza, czy był to ktoś z twojego otoczenia, czy może po prostu sama ją sobie wymyśliłaś. Nie sztuką jest napisać bardzo długi utwór, sztuką jest napisać tak krótki wiersz jak ten, a żeby był tak genialny i z przesłaniem! Naprawdę budzisz we mnie wielki podziw!
OdpowiedzUsuńTo jest po prostu coś niesamowitego. Ten wiersz to po prostu arcydzieło. Przez chwilę wydawało mi się, jakbyś wyciągnęła różdżkę i zaczarowała wszystkich tych, którzy będą to czytać.Po prostu super...
OdpowiedzUsuńUżyłaś w tym wierszu tak wiele różnych metafor, uosobień, animizacji i wielu innych środków poetyckich, że aż trudno byłoby to wszystko wypisać. Trzeba mieć naprawdę niesamowite zdolności, żeby ująć wszystkie te rzeczy w sposób właśnie taki, w jaki ty to zrobiłaś. Zaczynam nabierać do ciebie i całej twojej poezji coraz większego szacunku :)
OdpowiedzUsuń"Była kochana przez kogoś na pewno,
OdpowiedzUsuńktoś musiał taką duszę pokochać wielce,
lecz może wśród serc tych młodszych,
żadne prócz tych kilku nie rozumiało naprędce."
Idealnie ujęte słowa o miłości, że tak naprawdę dla każdego człowieka powstał chociaż jeden człowiek, który potrafiłby go kochać. Bardzo mądry i przemyślany wiersz.