"Już papuzie tulipany"
Już papuzie tulipany
Usychają w mym wazonie
Każda z łodyg zielonkawych
W morzu łez wylanych tonie
Popłakują więc i kwiaty
Listki swoje opuszczają
Z bezradności załamane
Bo nic tutaj nie zdziałają
Tylko mogą tak stać, patrzeć,
Jak potoki łez się leją
Jak drobne kropelki żalu
Do policzków, rąk się kleją
Jeden z nich cichutko chlipie
Lecz płatki suche zostają
Bo jak to ludzie mawiają
„Tulipany nie kochają”
~Victoria Blanc
Bardzo doby wiersz, znowu można zaobserwować tutaj takie porównanie ludzkich uczuć oraz przemyśleń do kwiatów tulipanu. Podobają mi się zwłaszcza te genialne metafory, ale ogólnie to cały wiersz jest super. :)
OdpowiedzUsuńAbsolutnie zgadzam się z powyższym komentarzem Pani Tworowskiej- ten wiersz jest naprawdę wprost genialny! Uwielbiam czytać twoje wiersze Victorio, a ten jest bardzo mądry i wartościowy.
OdpowiedzUsuń